مطابق دستورالعمل مذکور بانک مرکزی ج.ا.ایران در راستای مأموریت خود مبنی بر تنظیم و اجرای سیاست پولی و اعتباری کشور و نظارت بر بانک‌ها و موسسات اعتباری و با هدف افزایش کارایی سیاست‌های اعتباری و تعادل‌بخشی به ترازنامه بانک‌ها و بهبود شاخص‌های سلامت شبکه بانکی، رویکرد ارتقای شیوه‌های تأمین مالی سرمایه در گردش را در دستور کار قرار داده است.
با توجه به برخی کاستی‌ها در شیوه فعلی تأمین مالی سرمایه در گردش، پیاده‌سازی نظام تأمین مالی زنجیره‌ای، به‌عنوان یک تجربه موفق در سایر کشورها، می‌تواند راه حل موثر و کارآمدی محسوب شود.
تأمین مالی زنجیره‌ای، مجموعه‌ای از شیوه‌ها و عملیات تأمین مالی است که منجر به بهبود مدیریت سرمایه در گردش بنگاه‌های تولیدی می‌شود. در این روش، به جای شیوه سنتی دریافت تسهیلات مستقیم توسط بنگاه‌های اقتصادی، فرایند تأمین مالی بنگاه‌ها به صورت پیوسته و در طول زنجیره‌های تأمین و مبتنی بر جریان واقعی کالا و خدمت صورت می‌گیرد.
در این روش، امکان به کارگیری انواع شیوه‌ها از قبیل تنزیل اسناد دریافتنی، خرید دین، عاملیت، عاملیت معکوس، پرداخت تسهیلات و اوراق بهادارسازی اسناد دریافتنی برای تأمین مالی سرمایه در گردش بنگاه‌ها وجود دارد که منجر به کاهش نیاز به تسهیلات جدید خواهد شد.
حسب دستورالعمل ابلاغی، بانک‌ها و موسسات اعتباری ضمن فراهم ساختن الزامات و زیرساخت‌های لازم، موظف‌اند میزان ریسک هر یک از مدل‌های کسب و کار مرتبط با تأمین مالی زنجیره‌ای را شناسایی کرده و اقدامات لازم را در جهت مدیریت و کاهش ریسک به عمل آورند. با توجه به تنوع روش‌ها و ابزارهای مورد استفاده در تأمین مالی زنجیره‌ای، حسب نیاز شیوه‌نامه‌های اجرایی ذیل دستورالعمل، متعاقباً ابلاغ خواهد شد.
